ბატონო თამაზ, რამდენიმე წლის წინათ მოგართვით ჩემი წიგნი, კოჩა კოლხის ფსევდონიმით, `ძველკოლხური ენის საიდუმლოებანი~ და მეორე „მეგრული (იბერიული) ენის ბგერათა წარმოშობისა და მნიშვნელობების ზოგიერთი საკითხი~ რეცენზიისათვის.
დამპირდით, რომ 2-3 კვირაში თქვენც გაეცნობოდით, სხვასაც გააცნობდით და ობიექტურ შეფასებასაც დააფიქსირებდით. სამი კვირა კი არა, ნახევარი წელი ამაოდ ვცდილობდი თქვენგან დანაპირების მიღებას. ამ ნახევარი წლის განმავლობაში 10-ჯერ მაინც ვყოფილვარ თქვენთან აკადემიაში პასუხის მიღების იმედით, მაგრამ თქვენი მდივანი მიცნობდა და, ყოველთვის თქვენი ადგილზე არყოფნის ცნობითY მისტუმრებდა. ალბათ, არც მეღირსებოდა თქვენთან შეხვედრა, მაგრამ განგების ნებით ის შეიცვალა ახალგაზრდა მდივნით და, მაპატიოს ღმერთმა, მასთან ვიცრუე: ბ-ნ თამაზს დაბარებული ვყავარ-მეთქი.
ვეტყვიო, _ მითხრა, _ და თქვენთან შევიდა, რომლის შემდეგ შედგა ჩვენი შეხვედრა, მაგრამ ჩემი ნაშრომის (დანაპირები) ობიექტური შეფასების ნაცვლად, `მე, მე მეგრული არ ვიციო~, _ ბრძანეთ და, _ `ენათმეცნიერების ინსტიტუტს მიმართეთ~-ო – მირჩიეთ.
